„Body/Ciało” reż. Małgorzata Szumowska

Prokurator ma około 65 lat, nigdy nie awansował, jest zbyt dokładny czyli „szkodliwy”. Słynie z precyzji, na miejscu zbrodni analizuje każdy szczegół. Większość czasu spędza w pracy. Jest od kilku lat wdowcem, ma córkę która jest chora na anoreksję. Jego żona tuż przed śmiercią w wypadku samochodowym odeszła do młodszego mężczyzny Andrzeja, to on to on prowadził samochód gdy doszło do wypadku.

Jego życie jest samotne, przepełnione strachem przed odchodzeniem, które widzi w pracy na co dzień. Pije i pali, nie wierzy, że coś jest „po drugiej stronie”. Córką nie potrafi się zająć, jest chora od kilku lat. Prokurator woli ją zatrzymać w szpitalu psychiatrycznym, trochę z dobrej woli bo sądzi, że tak będzie dla niej najlepiej, trochę z bezradności, a trochę ze strachu. Raz na jakiś czas spotyka się z przyjaciółką z dawnych lat i uprawiają seks. To miłość starych ludzi, ich zmagania z ciałem.

Olga ma 16 lat, późne dziecko. Jest weganką, broni praw zwierząt, nigdy nie wybaczyła ojcu, że matka odeszła. Za jej śmierć obwinia jego, również za to, że całe dnie spędza w pracy, ogląda zdjęcia zwłok, pali i je mięso. Ojciec też wydaje się jej grubasem. Gdy nie je, czuje się pusta, szczęśliwa. Olga ma silną relację z własnym wychudzonym ciałem. Nie ma żadnej relacji z ojcem. Jej jedyną przyjaciółką jest Anna, 44 letnia terapeutka ze szpitala, łączy je obrona praw zwierząt i weganizm. Olgę głównie widzimy na oddziale szpitala psychiatrycznego w otoczeniu innych dziewczyn i chłopców z zaburzeniami odżywiania. Anna prowadzi z nią terapię.

Anna ma 44 lata. Mając lat 34 straciła dziecko. Jej roczny syn zasnął i nigdy się już nie obudził, był pewnie jedną z nielicznych ofiar śmierci łóżeczkowej. Nie zostało to wyjaśnione. Małżeństwo Anny się rozpadło. Anna zajęła się pomaganiem innym i spełnia się jako terapeutka od zaburzeń odżywiania. Mieszka w bloku z dużym psem Limbo. Jest medium i widzi aurę wokół ludzi i ciała astralne, czasem widzi również „duchy” lub głęboko wierzy, że je widzi, duchy dyktują jej listy do tych, którzy zostali na ziemi. Anna jest głęboko zaangażowana w ruch spirytystyczny, kontakty ze zmarłymi traktuje jak ważną misję. Sądzi, że w jej mieszkaniu mieszka z nią jej zmarłe dziecko. Anna nie jest wariatką, ma masę energii i błysk w oku.  Kocha gazety o UFO i zjawiskach paranormalnych. Anna „wchodzi” w kontakt ze zmarłą żoną Prokuratora a matką Olgi. Helena, bo tak nazywała się zmarła, woła o pomoc, bo jak twierdzi jej trumnę „zalało wodą na cmentarzu”.

Anna przekazuje wieści z zaświatów Prokuratorowi. On to lekceważy, jednak zostaje powiadomiony o podmyciu kwater na cmentarzu i ku jego przerażeniu musi dokonać ekshumacji żony i przeniesienia zwłok. Od tej pory unika Anny jak ognia i boi się jej zdolności „medium”. Anna chce go nakłonić, żeby zajął się córką i podjął terapię rodzinną. Prokurator twierdzi, że się do tego nie nadaje.

Jednak Prokurator coraz częściej „wyczuwa „obecność zmarłej żony, jakby ta chciała mu coś przekazać. Anna naciska na niego, żeby zajął się córką i wszedł w kontakt ze zmarłą, twierdzi, że to wszystko pomoże Oldze i jemu. On zmęczony kolejnymi okropieństwami, które widzi w pracy: morderstwo malarza, dzieciobójstwo, zaczyna ulegać. Tęskni za czymś więcej, zaczyna łudzić się, że może jest jakiś inny, lepszy wymiar, że śmierć ma swój sens. Anna proponuje mu pomoc. On krok po kroku przekonuje się do „dziwnej” ale spontanicznej kobiety. Zaprzyjaźniają się, a może jest to coś więcej…

Prokurator decyduje się na seans spirytystyczny z udziałem Olgi i próbę nawiązania kontaktu z Heleną. Jest sceptykiem, więc wszystko to dużo go kosztuje i momentami czuje się jak kompletny idiota. Jednak duch Heleny nie przychodzi.

Producent: Nowhere Sp. z o.o.
Gatunek: Fabularny
Czas trwania: 110’